Uwaga! Ta strona zawiera treści przeznaczone tylko dla dorosłych Jeśli nie masz 18 lat, nie powinieneś jej oglądać Zwierzenia studentki prostytutki. "Lubię sprawiać przyjemność, zarabiam 9000 zł" Data utworzenia: 25 maja 2017, 11:00. Data aktualizacji: 25 maja 2017, 11:52. Święta Ladacznica - taki pseudonim przyjęła studentka z Warszawy - już w dzieciństwie fantazjowała o pracy prostytutki. Na blogu opisuje bez tajemnic swoją pracę. „Wszystko o co zawsze chcieliście zapytać” – czytamy. W rozmowie z zwierzyła się że historia z filmu "Pretty Woman" może zdarzyć się naprawdę. Prostytutka Foto: 123RF Dlaczego Święta Ladacznica? Święta Ladacznica: Wielu mężczyzn dzieli kobiety na święte, Madonny, Ewy, matki, żony oraz ladacznice – zmysłowe, rozpustne, zabawowo traktujące seks. Kiedyś uważałam, że ze swoim wyzwoleniem seksualnym i niepasowaniem do roli Ewy i Madonny nigdy nie znajdę partnera, porządnego mężczyzny, który mnie zaakceptuje. Na szczęście stało się inaczej. To jedna część tej historii. A druga – to archetyp kapłanki seksualności, Świętej Ladacznicy, poprzez którą starożytni mężczyźni uzyskiwali kontakt z Boginią. Na swoim blogu napisała pani, że w dzieciństwie fantazjowała o pracy prostytutki. Kiedy zdecydowała się pani zrealizować tę fantazję? - Na początku studiów przeczytałam książkę „ Wszystkie nastoletnie fantazje wróciły dopiero po przeczytaniu tej książki. Lekturę pochłonęłam z zafascynowaniem. Nie wiedziałam, że kobiety mogą prowadzić tak ekscytujące życie. Klienci, atmosfera agencji, spotkania, pieniądze – to właśnie mnie pociągało najbardziej. W książce padło zdanie: „Jedna pani przyszła do agencji na jeden raz, sprawdziła, i więcej już się nie pojawiła” następnie ktoś skomentował: „Skurwiła się raz żeby wiedzieć, że nie chce się kurwić całe życie”. Wtedy poczułam zazdrość - ona wie jak to jest, a ja nie. Ponieważ byłam grzeczną dziewczynką z dobrego domu, takie życie pozostało w sferze fantazji. Dopiero gdy bardzo pogorszyła mi się sytuacja finansowa zaczęłam myśleć o pracy seksualnej. Na początku wahałam się. Dostawałam wiele propozycji pieniędzy za seks, wielokrotnie odmawiałam, aż w końcu się zgodziłam. Zobacz także Wtedy pani wsiąknęła? - Jeszcze nie. Na drugim spotkaniu poznałam pana, który był moim sponsorem a potem kochankiem. Przez wiele lat byliśmy razem. Potem poznałam jeszcze kilku panów, z którymi miałam bliższe lub dalsze relacje. Ale po jakimś czasie zdecydowałam się na inną pracę. Niestety szybko ją straciłam, a potem długo byłam bezrobotna i chorowita, właściwie niezdolna do pracy na etacie. To był okres, w którym pojawiły się kamerki internetowe. Poczułam, że tam mogę zarobić pieniądze, ale kamerki w moim przypadku okazały się niewypałem. Brakowało mi kontaktu z żywym człowiekiem. Uświadomiłam sobie, że kontakt seksualny na żywo jest dla mnie bardziej atrakcyjny. Właśnie wtedy pomyślałam, że pójdę do agencji. Jak wyglądała praca w agencji towarzyskiej? - Praca tam to przede wszystkim czekanie na klienta. Większość dnia polegała na siedzeniu pod telefonem w salonie, oglądaniu telewizji, czytaniu książek, czy jak to było w moim przypadku - uczeniu się. Zwykle miałyśmy jednego, dwóch lub trzech klientów w ciągu dnia. A cała reszta to było czekanie. Długo pani tam pracowała? 6 miesięcy. Potem zdecydowała się pani na pracę na własną rękę? - Nie. Potem trafiłam jeszcze do innej agencji, która była zdecydowanie lepsza. Pracowały w niej kobiety, które lubiły swój zawód. Poznałam tam dziewczynę, która mnie wprowadziła w tajniki pracy na własną rękę. Niby to wcześniej robiłam, ale jako kompletna amatorka, a ona pokazała mi, jak się z tego utrzymywać. Spotykała się w hotelach i mieszkaniach klientów. Miała w prosty sposób zredagowane ogłoszenie i ładne, erotyczne zdjęcia. Odeszłam z agencji i zaczęłam swoją własną działalność. Tęskni pani za pracą w agencji? - Nie, ale brakuje mi mobilizacji. Dostaje dużo pytań o spotkania, na które muszę odpowiedzieć. Brakuje mi czasem osoby, która powiedziałaby mi, że się obijam. O bezpieczeństwo dbam na własną rękę. Mam różne metody. Jakie? - Na przykład udostępniam kalendarz z planami spotkań swojemu przyjacielowi, dzięki czemu zawsze może sprawdzić w Internecie, co się ze mną dzieje. Po spotkaniu melduję mu się, żeby wiedział, że wszystko w porządku. Próbował ktoś pani dosypać narkotyk do drinka? - Raz. Ale powiedziałam, że tego nie wypiję i wyszłam. Klienci bywają agresywni wobec pani? - Bardzo rzadko. Jacy klienci zwykle korzystają z pani usług? - Zwykle są między 35. a 55. rokiem życia. Takich przyciągam i tak moje ogłoszenie jest targetowane. Ci panowie na ogół mają własny biznes, albo są menedżerami, niezależnymi konsultantami lub pracują w korporacjach na dobrych stanowiskach. Czego im brakuje najbardziej? - Różnie. Niektórzy przychodzą się zrelaksować, a niektórzy potrzebują bliskości lub rozrywki. Parę osób ma nadzieję na związek, ale zawsze stawiam granice. Nie chcę im obiecywać czegoś, czego nie dostaną. Zdarzyło się pani zakochać w kliencie? - Tak. W tym drugim mężczyźnie, z którym się spotkałam. To był obcokrajowiec. Przyjechał do Warszawy i zaprosił mnie na wieczór do siebie do hotelu. Potem zmienił plany i poszliśmy na kolację. To była najlepsza randka w moim życiu. Było niesamowicie. Od razu złapaliśmy wspaniały kontakt. Był bardzo pociągający, ale nie był typem amanta. Pasjonował się życiem. Był głodny wrażeń. Bardzo mnie fascynował. Jesteście ze sobą nadal? - Byliśmy ze sobą długo, ale już nie jesteśmy razem. Jestem obecnie w innych relacjach, ale on jest nadal dla mnie bardzo ważny. Mamy ze sobą kontakt do dziś. Jest pani obecnie w związku? - Jestem z kilkorgiem ludzi. Jestem poliamoryczna, co bardzo pomaga mi w pracy. Nigdy od żadnej ze stron nie usłyszałam złych komentarzy, nie doświadczyłam scen zazdrości, kontroli i wyrzucania mi czegokolwiek. Nigdy. Chciałaby pani założyć rodzinę? - Nie. Nigdy. Więc nie mam dylematu, co bym powiedziała dzieciom. Ktoś z rodziny wie o pani pracy? - Nie, nikt nie wie. Mam swoje oficjalne zajęcia. Tak naprawdę mam wiele zajęć na boku, ale z żadnego z nich nie mogłabym się utrzymać. A pani znajomi? Przyjaciele ? - Większość moich przyjaciół doskonale wie, czym się zajmuję i nie ma z tym problemu. Istnieje jakieś sformułowanie lub określenie związane z pani zawodem, którego pani nie lubi? - Nie znoszę frazy o sprzedawaniu swojego ciała. Sugeruje, że podczas spotkania jesteśmy przedmiotami i nie decydujemy o sobie. To absurd. Nasza praca wygląda zupełnie inaczej. Istnieje zawód, który chciałaby pani wykonywać w przyszłości? - Tak, ale to wymaga mojej dalszej edukacji. Nie mam jeszcze odpowiednich kwalifikacji. Zanim zdobędę potrzebną wiedzę miną jeszcze dwa lata. Myśli pani, że nadejdzie moment, w którym zrezygnuje pani z zawodu? - Oczywiście. Ale nie wiem, czy to będzie taka totalna rezygnacja. Poznałam wielu ludzi i myślę, że to nie będzie wyglądało tak, że nagle zerwę z nimi kontakt. Nie powiem im „Słuchajcie, ja już się nigdy więcej z wami nie spotkam. Musicie o mnie zapomnieć, wykasować numer telefonu i do widzenia”. Myślę, że to się odbędzie w bardziej zwyczajny i ludzki sposób. Pamięta pani swojego pierwszego klienta? - Tak. To było spotkanie… nijakie. Wieczorem przed nim byłam przerażona. Bardzo się stresowałam. Ale w trakcie spotkania nic szokującego się nie wydarzyło. Seks nie był ani dobry, ani zły. Bardzo szybko było po wszystkim. Aż byłam zdziwiona, że to jest takie proste. Odejście z agencji było dla pani ciężkie? - Na początku musiałam wejść w rytm niezależnych spotkań. Musiałam się nauczyć wielu rzeczy na nowo - jak rozmawiać z klientami, jak stawiać granice, jak negocjować kwoty. Musiałam nabrać wprawy – to było wyzwanie. Dlaczego zawód prostytutki jest dziś tak marginalizowany? - Ze względu na pruderię społeczeństwa. Jeszcze wielu rzeczy nie przepracowaliśmy. Seks nadal jest tabu dla większości ludzi. Wiele kobiet nie zdaje sobie sprawy z tego, że mają prawo do seksu bez zobowiązań i próbują odebrać go mężczyznom zamiast otworzyć się na przyjemność. Dodatkowo kobiety są wciąż dzielone na te lepsze, cnotliwe i gorsze, rozpustne. Pracownica seksualna to właściwie nie jest człowiek. Uprzedzenia są niezwykle silne, a ludzie w ogóle nie są ich świadomi. Z tego co zauważyłam, sytuacja mężczyzn, pracowników seksualnych, wygląda to zupełnie inaczej. Jak? - Mężczyźni nie są gorsi dlatego, że uprawiają seks za pieniądze. Nikt się nimi nie przejmuje, oni po prostu są. Założyła pani stronę Po co? - Nie było jeszcze takiej strony w kraju, która zrzeszałaby pracowników i pracownice seksualne. Uważam, że potrzebne jest miejsce, w którym każdy znalazłby informacje dotyczące bezpiecznego seksu, negocjowania granic, kosztów itp. Powinny tam się znaleźć wiadomości o tym, jak wyglądają spotkania z klientami, czego się spodziewać, jak bezpiecznie wejść do branży, jak z niej wyjść, a także informacje dla przedstawicieli i przedstawicielek innych zawodów w tym sektorze. Ludzie potrzebują anonimowej pomocy. Strona ma aktualnie awarię, ale ruszy ponownie za kilka dni. Chciałaby pani zmienić przepisy? - Chciałabym dekryminalizacji osób trzecich: pośredników i osób, które ułatwiają nam pracę. Ale nie chcę zmian teraz, bo nie wiadomo, co zrobiłaby obecna władza. Bardziej zależy mi na edukowaniu społeczeństwa i na wzmocnieniu naszej grupy społecznej. Chcę, by powstała sieć wsparcia dla pracowników i pracownic seksualnych w Polsce. Czy kiedyś chciała pani wejść w rolę klientki? Zapłacić za seks? - Tak. Bardzo chętnie kiedyś zapłacę za seks, jeśli oczywiście będę miała wystarczająco dużo pieniędzy i niezrealizowaną fantazję. Z doświadczonym pracownikiem seksualnym bardzo łatwo jest wynegocjować spełnienie pragnień. Myślę, że bez problemu znalazłabym osobę, która lubi robić to, co ja chciałabym zrealizować. Często pani odczuwa przyjemność z seksu z klientem? - Bardzo często. Lubię sprawiać im przyjemność, to daje mi satysfakcję, a ponadto wielu mężczyzn troszczy się o to, by i mnie było dobrze. Ilu klientów ma pani w ciągu tygodnia? - Około 6, 8. W miesiącu ponad 20. Ile średnio w miesiącu jest pani w stanie zarobić pieniędzy? - Bardzo różnie to wychodzi. Moje plany finansowe zakładają 9 000 zł plus dochody z innych źródeł, ale są miesiące lepsze i gorsze. Wystarczy tygodniowa infekcja, żeby stracić kilka tysięcy złotych. Sporą część zarobków reinwestuję w biznes. Jest pani szczęśliwa? - Przeważnie tak. Mam satysfakcjonującą pracę, bliskich ludzi, sporo czasu na rozwój swoich zainteresowań. Układam sobie życie. Czasem bywa ciężko, ale nie mogę narzekać. Od dzieciństwa nie było mi tak dobrze Udawały prostytutki. Kto uległ ich urokowi, mocno tego pożałował Chodził do łóżka z prostytutkami, teraz czyta biblię /3 Prostytutka 123RF Święta Ladacznica prowadzi blog /3 Prostytutka 123RF Warszawska sexworkerka przyjęła pseudonim Święta Ladacznica /3 Prostytutka 123RF Święta Ladacznica założyła stronę Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem:

jak umówić się z prostytutką